"Nowy Ford to piękny samochód. Samochód, w którym zakochasz się od pierwszego wejrzenia ..." - tymi słowami w roku 1967 zaprezentowany został model P7 z serii 17M / 20M - następca lubianego P5.

Entuzjastyczne przewidywania wyrażone w tej reklamie okazały się niestety fałszywe: ten samochód klasy średniej nie spotkał się z uwielbieniem niemieckich nabywców. Już po roku trzeba było rozstać się z tym, tak optymistycznie zaprojektowanym, modelem.

Rok 1967 - 19 kwietnia umiera były kanclerz Niemiec Konrad Adenauer. W Szwecji w nocy z drugiego na trzeciego września ruch uliczny zostaje zmieniony z lewostronnego na prawostronny. Profesor Barnard przeprowadza pierwszą operację przeszczepu skóry. Amerykanie prowadzą wojnę w Wietnamie i borykają się z wielkimi zamieszkami wewnętrznymi spowodowanymi rasizmem. Popularni podówczas muzycy jak Donovan czy Leonard Cohen pozostają pod wpływem tych wydarzeń. W swych balladach poruszają aktualne tematy polityczne. Ich pieśni trafiają także do młodzieży niemieckiej wyrosłej już po zakończeniu wojny. Pokolenie to pod wpływem wydarzeń światowych chce zrzucić zasłonę kłamstwa i obłudy, którą okryta była przeszłość trzeciej Rzeszy. Młodzi nie czują politycznej odpowiedzialności za grzechy pokolenia ojców, które doświadczyło wojny i jej następstw na własnej skórze. Zaczynają podnosić się głosy przeciwko klasie rządzącej, która postrzegana jest jako ognisko korupcji i wyzysku.

Rewolucjoniści - tacy jak Kubańczyk Che Guevara, który tego samego roku zostaje zamordowany w trakcie rewolucji - stając się męczennikami dają przykład nowo powstającej lewicy. Studenci wychodzą na ulice. Protesty nierzadko przybierają formę gwałtu i zamieszek - jak w czasie pobytu perskiego Szacha w Berlinie, podczas którego zastrzelony został student Benno Ohnesorge. Każdy, kto obnosi się ze swoim dobrobytem okrzyknięty zostaje kapitalistą i wyzyskiwaczem.

W 1967 roku zarejestrowanych było w zachodnich Niemczech tylko pół miliona bezrobotnych; wielu pracujących mogło dzięki oszczędnościom pozwolić sobie po raz pierwszy na zakup samochodu. Auto będące symbolem statusu społecznego miało wyglądać na warte więcej niż w rzeczywistości kosztowało. W tym to właśnie roku przedstawiony został nowy model Forda, który wychodził naprzeciw temu życzeniu: wyglądał na auto droższe niż to, jakim był w rzeczywistości. Ponadto dawał atrakcyjną możliwość jazdy samochodem sześciocylindrowym.

W 20M dostępne były z trze wersje silnika: znany z P5 silnik o pojemności 2 litrów i mocy 85 oraz 90 KM, oraz o pojemności 2,3 l. i mocy 108 KM. Silnik ten pozwalał tej lekko prowadzącej się limuzynie mknąć po autostradzie z prędkością 170 km/godz. Od słabiej wyposażonego 17M ówczesny "okręt flagowy" odróżniał się tylko optycznie. Najbardziej wyrazista była chromowana ramka zdobiąca wlot powietrza na masce i duże światła tylne, oprócz tego inny był także układ atrapy chłodnicy, inne wyposażenie wnętrza - szczególnie eleganckie w TS. Z tego, że 20M oprócz silnika o poj. 1,7 litra i mocy 65 względnie 70 KM wyposażany był także w silnik o poj. 1,5 litra i mocy 60 KM cieszyć się mógł każdy, kto nie posiadając zbyt wiele pieniędzy chciał mieć możliwość jazdy dużym samochodem o wystawnym wnętrzu. Ale dla kogoś, kto mógł sobie pozwolić na samochód sześciocylindrowy wszystko to było za mało. Listwa chromowana nie wystarczała żeby wzbudzić zachwyt społeczeństwa.

Promocja nowego Forda oparta była na dwóch hasłach - ekskluzywność i przystępna cena. "Nowy Ford 20M oferuje piękno, ekskluzywność, bezpieczeństwo i temperament sześciu cylindrów. Sprawi państwu zadowolenie i przyjemną jazdę za cenę, na jaką mogą Państwo sobie pozwolić!". Ta zapowiedź nie mówi, że auto jest tanie - któż chciałby jeździć tanim samochodem? 20M określany jest jako "... przystępny w cenie samochód w swojej klasie ...". W rzeczywistości najdroższy model Taunusa jest prawie 2000 marek tańszy od najmniejszego 6-cylindrowego Mercedesa.

Problem polegał na tym, że konstruktorzy za bardzo oddalili się od amerykańskiej linii i stylu, na co zwrócono uwagę w tygodniku "Hobby": "Chociaż jest nam wiadomo o przeprowadzonych przez Forda intensywnych analizach rynku samochodowego, nie jesteśmy przekonani, czy ostateczna decyzja o zbudowaniu Forda takiego jakim jest - << ludowego krążownika dróg>> - jest faktycznie wolą całego ludu" (cytat za zeszytem 17/67 "Hobby").

Wygładzony w liniach Ford Taunus 17M P3 jako następca "barokowego Taunusa" stanowił kamień milowy w projektowaniu samochodów i jako "linia rozsądku" zapewnił sobie miejsce w historii designu samochdowego. Pomimo obfitości elementów chromowanych i srebrnych listew Ford P5 sprawiał wrażenie wozu "stonowanego" i "przyzwoitego" w formie W kolejnym modelu konstruktorzy nie tylko pożegnali się z "linią rozsądku", ale i zapomnieli o rodzimym stylu. Jako "stylistycznie za mało przekonywującą określa tę przesadnie dużą karoserię "Auto Motor und Sport" ( 21/1967).

W tej karoserii o iście krążownikowym formacie (8 cm dłuższa i 4 cm szersza niż w P5) rzuca się w oczy ukształtowanie linii bocznej. Charakterystyczne jej wygięcie w okolicy słupka tylnego, nazywane w ojczyźnie Forda coke-bottle-form ze względu na podobieństwo do kształtu butelki Coca-Coli, było czymś więcej niż jedynie ukłonem w stronę panującej mody i służyło uwypukleniu ogromnych powierzchni bocznych pojazdu.

Amerykańska moda nie przystawała jednak do rodzimej rzeczywistości. Tylko niektóry ulegli hasłom reklamowym, jak np. " to, co lepsze w nowym Fordzie 17M daje Państwu możliwość prowadzenia wozu z dużo większą pewnością i przyjemnościąlub " za kierownicą tego sześciocylindrowego wozu przeżyjecie Państwo wspaniałą przyjemność, pełną temperamentu, bezpieczną oraz szybką jazdę" (20M). Rzeczywiście niewiele pozostawało do życzenia: instalacja elektryczna została w końcu zmieniona z 6 na 12 V. Zależnie od możliwości finansowych można było się zdecydować na wariant z silnikiem 17 lub 20M. Samochód dostępny był w wersji dwudrzwiowej, czterodrzwiowej, jako pięciodrzwiowy Turnier, oraz elegancki Hardtop.

17M - wnętrze		Elegancja w każdym calu - wersja "topowa" (17M)

Jak w poprzednich latach niemieccy konstruktorzy karoserii proponują oparty na tym modelu kabriolet. Koszty przebudowy tego wozu sięgały kwoty około 4000 marek. Jako wyposażenie dodatkowe klientowi oferowane były: dwukolorowe lakierowanie nadwozia, radio, elektrycznie otwierany szyberdach, opony z białymi obręczami oraz wspomaganie hamulców. W wersji podstawowej nabywca musiał się zadowolić trzybiegową skrzynią biegów; za skrzynię czterobiegową lub automatyczną musiał sporo dopłacić.

		Kombi 20M z sześciocylindorwym silnikiem uchodziło za luksusowe

W niedługim czasie paleta modeli poszerzona została o modele 17M RS oraz 20M RS. Dzięki sportowemu stylowi lakierowania, sportowym siedzeniom, dodatkowym detalom oraz chromowanym felgom próbowano ratować dobre imię wozu - niestety na próżno, jak nam to dziś wiadomo.Testujący auto z ramienia tygodnika "Auto Motor und Sport" zachwalają ogólny komfort i dobre osiągi 20M, stwierdzają jednak również problemy z trzymaniem się tylnej osi wozu na drogach o złej nawierzchni. Również w teście 17M spotkać się można z niepochlebnymi opiniami. Mimo, że stwierdza się ogólnie dobrą jakość oraz komfort pojazdu, w porównaniu do poprzednich modeli mówi się o niskiej sprawności. Czytamy: "...również w kwestii warunków jazdy odnosimy wrażenie, że pogorszyły się one raczej niż poprawiły. Ford musi czynić starania, by osiągnąć stan techniki odpowiadający standardom współczesnego rynku samochodowego". ("Auto Moto und Sport - zeszyt 9/1968). Opinie takie były faktycznie gorzkie do przełknięcia i doprowadziły kolończyków do wniesienia poprawek.
Konstruktorom udało się w ciągu niecałego roku odebrać temu autu to co z dzisiejszego punktu widzenia stanowiło o całym jego uroku i wdzięku: pozorna przesada formy wyrażająca się w obfitości chromu znalazła w 1968 roku wraz z modelem P7b swój koniec.

Żaden student nie wyszedł na ulice protestować. Społeczeństwo chciało tego - cholernie szkoda!

Artykuł pochodzi z magazyny nr 5/2000. Autor: Reinhard Bogena.