Strona uzywa plikow cookies. Wylaczenia plików cookies nalezy dokonac w przegladarce internetowej. Informacja o tzw. cookies
Samochody Ford o nazwie Granada wytwarzały
zakłady w Kolonii już w 1972 r. Granadę skonstruowano wykorzystując
konstrukcję wcześniejszą, produkowanego w latach sześćdziesiątych,
samochodu Ford Taunus 17M.
Początkowo samochody Granada wytwarzane były
i w Kolonii i w należącej również do amerykańskiego koncernu Forda
fabryce w Dagenham (Anglia). Jednak już w 1977 r. pozostała w produkcji
tylko Granada niemiecka.
 |
Ford Granada ma masywną, ale elegancką
sylwetkę nadwozia
|
W 1977 r. przeprowadzono znaczną modernizację nadwozia tak, że jest
ono produkowane do dzisiaj bez większych zmian. Pomimo przeprowadzonej
modernizacji nadwozie wygląda masywnie i ciężko. Wrażenie wzrokowe
odpowiada zresztą rzeczywistości, gdyż Granada ma dużą masę własną.
Trzeba jednak przyznać, że ta ciężka sylwetka nadwozia jest jednocześnie
elegancka, bez nadmiernych ozdób. Z boków nadwozia jest listwa,
biegnąca na wysokości zderzaka przedniego i tylnego i tworzy ich
przedłużenie. Listwa ta spełnia nie tylko rolę ozdoby, ale także
chroni nadwozie samochodu przed zarysowaniem najczęściej występującym
w momencie otwierania drzwi stojącego obok pojazdu.
Ochronną listwę, biegnącą wzdłuż nadwozia,
oraz zderzaki wykonano z czarnego materiału elastycznego. Taki sam
czarny kolor ma atrapa przednia, której poziome żebra pochylone
są ku dołowi, co ma zapewnić skuteczniejszy wlot powietrza do chłodnicy.
Duży otwór wlotu powietrza do chłodnicy znajduje się pod zderzakiem
przednim, a jeszcze niżej blachy nadwozia tworzą tzw. spoiler, który
kieruje odpowiednio strumień przepływającego powietrza w czasie
jazdy, przyczyniając się do zwiększenia stabilizacji pojazdu w ruchu.
Kształt spoilera wzorowano na podobnym urządzeniu wcześniej wprowadzonym
w najmniejszych Fordach o nazwie Fiesta.
W większym stopniu niż spoiler stabilizację
pojazdu w czasie jazdy zapewnia znaczny rozstaw kół. Jest to jeden
z największych rozstawów kół (przednich - 1 53 cm i tylnych 154,5
cm) w seryjnie wytwarzanych pojazdach osobowych podwyższonej klasy.
Dla porównania rozstaw kół przednich i tylnych samochodu Mercedes
250 wynosi odpowiednio 147,5 i 143 cm. Warto przypomnieć, że rozstaw
kół jest to odległość między kołami na jednej osi mierzona od środka
styku ogumienia z jezdnią.
Kołom jezdnym samochodu Ford Granada należy
poświęcić parę słów. Tarcze kół wykonane są ze stopów aluminium.
Uzyskano nie tylko efekt ozdobny, ale także zmniejszenie tzw. masy
nieresorowanej.
Każdy samochód poruszający się po drodze podlega
drganiom i wstrząsom wywołanym nierównościami nawierzchni. Im te
drgania i wstrząsy są mniejsze, tym większy jest komfort jazdy,
a także większa jest trwałość niemal wszystkich elementów pojazdu.
Zawieszenie samochodu powoduje ograniczenie przenoszenia się drgań.
Jednak są takie elementy pojazdu, które nie podlegają działaniu
zawieszenia, nazywają się one masami nieresorowanymi. Należą do
nich: koła jezdne, osie i mosty napędowe. Konstruktorzy pojazdów
dążą do tego, aby masy nieresorowane były jak najmniejsze.
Koła tylne samochodu Ford Granada są zawieszone
niezależnie. Jest to rzadko stosowane rozwiązanie w seryjnych samochodach
osobowych z klasycznie rozmieszczonymi elementami przeniesienia
napędu, tj. z silnikiem umieszczonym z przodu, napędzającym koła
tylne. W takim przypadku najczęściej, stosuje się sztywny most napędowy.
Zawieszenie niezależne jest rozwiązaniem bardzo
korzystnym, gdyż każde z kół na tej samej osi jest indywidualnie
połączone z ramą lub nadwoziem samonośnym samochodu. Wychylenie
jednego koła nie wpływa na zmianę położenia drugiego koła, tym samym
stabilność samochodu w czasie jazdy jest duża.
|
Niezależne zawieszenie
kół tylnej osi napędowej Forda Granady
|
Niezależne zawieszenie kół tylnych nie jest nowością w Fordach.
Tego rodzaju zawieszenie stosowano już w latach sześćdziesiątych,
miały je brytyjskie Fordy - Zephyr i Zodiac. Zastosowane rozwiązanie
okazało się niezbyt szczęśliwe, ponieważ dla oszczędności konstruktorzy
nie wprowadzili przegubów umożliwiających swobodne skręcanie się
i niewielkie wydłużanie półosi napędowych. Samochody Zephyr i Zodiac
niebezpiecznie zachowywały się w czasie jazdy na ciasnych zakrętach.
Wykazywały charakterystykę podsterowną, czyli opornie wchodziły
w zakręt przy jednoczesnym unoszeniu tyłu samochodu.
W nowym rozwiązaniu niezależnego zawieszenia
kół samochodu Ford Granada zastosowano przeguby równobieżne, po
dwa dla każdej półosi. Przeguby przy przekładni głównej pozwalają
na wynikającą z nierówności drogi zmianę długości półosi do 10 mm.
 |
Zawieszenie przednie samochodu Ford
Granda
|
Wiemy, że koła osi przedniej każdego samochodu wymagają okresowej
kontroli i regulacji ustawienia. Rzadziej się zdarza, aby była możliwa
regulacja ustawienia kół tylnych. Możliwość takiej regulacji jest
np. w Polskim Fiacie 126p, a także w Fordzie Granada. Regulację
zbieżności kół tylnych Granady wykonuje się przez pokręcanie mimośrodowymi
śrubami mocującymi wewnętrzne ramiona trójkątnych wahaczy do pomocniczej
(szczątkowej) ramy, którą jest poprzeczna belka nośna. Pokręcając
śruby przesuwamy końce wahaczy i otrzymujemy żądaną zbieżność kół.
Od prawidłowej zbieżności kół zależy zachowanie się samochodu w
ruchu, jak i właściwa eksploatacja ogumienia. Zbieżność kół jest
to różnica między odległościami obręczy kół jednej osi mierzona
z tyłu i przodu obrzeży obręczy na wysokości osi kół.
 |
Przekrój poprzeczny
4-cylindrowego silnika benzynowego samochodu Ford Granada
2.0L
|
Samochód Ford Granada wyposażony może być w jeden z siedmiu silników.
Wersje silników różnią się od siebie ilością (4- i 6-cyl.) i układem
(rzędowy i widlasty) cylindrów, pojemnością skokową i mocą wynoszącą
66...110,5 kW (90...1 50 KM). Ponadto można otrzymać Granadę z silnikiem
wysokoprężnym, zapożyczonym z firmy Peugeot. Zależnie od zastosowanego
silnika różnią się własności ruchowe pojazdu. Najlepiej rozpędza
się Granada wyposażony w silnik o mocy 110,3 kW (1 50 KM), bo 100
km/h uzyskuje w ciągu 9,9 s, a np. samochód z silnikiem o mocy 66,2
kW (90 KM) prędkość tę uzyskuje w ciągu 14,5 s. Silniki benzynowe
Granady zużywają dużo paliwa, co wiąże się m.in. ze znaczną masą
pojazdu.
Konstrukcja silników Granady (benzynowych)
znana jest i stosowana od wielu lat w samochodach Ford Taunus. Jednostki
o widlastym układzie cylindrów mają dwa rzędy cylindrów pochylone
względem siebie pod kątem 60°. Centralnie, w widłach cylindrów umieszczony
jest wałek rozrządu napędzany od wału korbowego za pomocą pary kół
zębatych. Równolegle ustawione zawory dolotowe i wylotowe sterowane
są za pośred- nictwem długich lasek popychaczy od wału rozrządu.
Widlaste jednostki napędowe Granady, choć nie należą do najnowszych
konstrukcji (pochodzą z lat sześćdziesiątych), są dalej stosowane,
m.in. dlatego, że pozwalają na prowadzenie nisko linii maski silnika,
a poza tym stwarzają możliwości uzyskiwania wielu wersji pojazdu.
Dane techniczne samochodu Ford Granada 2.0L
(2.8 L V6)
- Nadwozie samonośne (z przodu i z tyłu pomocnicze fragmenty
ramy) 4-drzwiowe,
5-miejscowe.
- Silnik 4-suwowy, 4-cyl. rzędowy (6-cyl. widlasty), chłodzony
cieczą, umieszczony z
przodu pojazdu napędza koła tylne
- średnica cyl. x skok tłoka/poj, skokowa - 90,82 x 76,95 mm/1993
cm3 (93 x68,5
mm/2792 cm3)
- Moc maksymalna-77 kW.(105 KM) przy 5200 obr/min (110,5 kW
(150 KM)
- Stopień sprężania 9,2:1
- Skrzynka przekładniowa 5-biegowa całk. synchronizowana lub
automatyczna
- Zawieszenie przednie: trójkątne wahacze poprzeczne, sprężyny
śrubowe, amortyzatory teleskopowe, stabilizator.
- Zawieszenie tylne: trójkątne wahacze skośne, sprężyny śrubowe,
amortyzatory
teleskopowe (stabilizator)
- Hamulce dwuobwodowe ze wspomaganiem, przednie tarczowe, tylne
bębnowe.
ręczny hamulec mechaniczny na koła tylne
- Ogumienie o wymiarach 175 SR14, 185SR14lub 190/65 HR390(185
HR14 lub 190/65 HR390)
- Długość/szer./wys. pojazdu - 468...475.5/1 80... 1 81 /142
cm
- Rozstaw osi-277 cm
- Masa własna pojazdu-1235 kg (1380...1405 kg)
- Prędkość maksymalna- 168 km/h (190 km/h)
- Zużycie paliwa-9,5 (10,1) 1/100 km przy l/=120 km/h ze skrzynia
biegów mechaniczna
Powyższy tekst i zdjęcia pochodzą
z książki Zdzisława Podbielskiego pt.: "Poznajemy samochody
osobowe świata - Pojazdy Republiki Federalnej Niemiec", Wydawnictwa
Komunikacji i Łączności, Warszawa 1987