W roku 1925 w Berlinie powstał niemiecki odział montażowni Forda - German Ford Motor Company. W roku 1931 produkcja została przeniesiona do powstałej rok wcześniej nowej fabryki w Kolonii. Modelami poprzedzającymi pierwszego Forda Taunusa z 1939 roku były: V8 z 1932 roku, Ford Rheinland i Ford Koln z roku 1933 oraz model z roku 1935 - Ford Eiffel.Tak zwany "Hunchback - Taunus" wyposażony był 34-ro konny 4-ro cylindrowy silnik o pojemności 1,2 litra; mógł osiągnąć  prędkość 106 km/godz. Kosztował 2870 marek. Po II wojnie światowej, w roku 1948 produkcja została wznowiona. Do roku 1952 produkowano takie modele jak: Taunus Standard, TAUNUS Spezial  i Taunus De Luxe.

W latach 1952-68 wszystkie niemieckie samochody Ford nosiły nazwę Taunus z kolejnymi oznaczeniami: 12M, 15M, 17M, 20M i 26M.Symbol "M" pochodził od słowa "Masterpieces" - arcydzieło.W roku 1952 pierwszy Taunus 12M zjechał z linii montażowej. Silnik o pojemności 1,2 litra miał teraz 38 koni mechanicznych. W roku 1959 wygląd 12M został przeprojektowany. Taunus 15M z silnikiem o pojemności 1,5 litra i mocą 55 KM dołączył do szeregu modeli. Obydwa  modele były znane pod marką Taunus Globe, co później stało się ich przydomkiem.

 

W roku 1957 12M i 15M zostały zmodernizowane. Taunus 17M z nowym silnikiem o pojemności 1,7l  i mocą 60KM został dodany do serii jako "większy brat". W roku 1959 dostępny był również model 12M w wersji z silnikiem 1,5l. W roku 1960 wprowadzono do użytku 17M z zupełnie nowym, aerodynamicznym wyposażeniem. Również 12M został kompletnie zmodyfikowany.

W roku 1962 tenże 12M ukazał się z 4-ro cylindrowym silnikiem o pojemności 1,2 litra i mocą 40KM (V4). W roku 1964 powstały nowe 17M i 20M, które były ulepszoną wersją wcześniejszego 17M. Nowa linia obu modeli nie różniła się prawie niczym. 20M znany był jako "szybszy brat" 17M; został on wyposażony w nowy 2 litrowy silnik V6 z porażającą wówczas mocą 90KM, który powstał na bazie silnika V4 o pojemności 1,7l znanego z modelu 17M, który również posiadał niemałą moc, bo 60 i 70 KM.

W roku 1966 miały miejsce ostatnie zmiany w modelach 12M i 15M, które w roku 1970 zostały zastąpione przez Taunusy nowej generacji. W 1967 roku pojawił się nowy 17M, który wówczas był dostępny w wersji z silnikiem V6 o pojemności 2,0l lub 2,3l. W roku 1968 pojawił się 20M w tych samych wersjach. W roku 1969 powstało kolejne "arcydzieło" - Taunus 26M. Był on napędzany przez silnik V6 o pojemności 2,5l i mocy 125KM. Jednostka ta była również montowana do modeli 20M. Modele 17M, 20M i 26M zostały w roku 1972 zastąpione nowymi seriami - powstały Ford Konsul i Ford Granada.

W roku 1970 wypuszczony został na rynek kompletnie nowy Taunus, krótszy, szerszy i bardziej płaski  - Taunus TC. Wykazywał on podobieństwa do angielskiego odpowiednika - Forda Cortiny. Wyposażony był w nowy 4 cylindrowy silnik o pojemności 1,3l (59KM), 1,6l (72KM) lub w silnik V6 o pojemności 2,0l (90KM) i 2,3l (108KM). Dostępny był w następujących wariantach: L, XL, GT oraz GXL  - jeżeli chodzi o silnik, oraz w wersjach Limousine (Saloon/Sedan), Coupe (Fastback) oraz Turnier (Estate Car/ Station Waggon).W 1973 roku został zastąpiony przez Taunusa I, którego wygląd nie zmienił się zbytnio, ale który miał zupełnie nowe wyposażenie. Dostępne były wyposażenia w wariantach: L, XL i GXL oraz nowe podwozia. 

W roku1976 została wypuszczona na rynek pierwsza partia ostatniej serii Taunusów - Taunus II, który wyposażenie miał zbliżone do Taunusa I, ale jego wygląd zmienił się diametralnie. Model ten był dostępny z odpowiednim wyposażeniem w wariantach L, GL oraz Ghia, a także z 4 cylindrowymi silnikami o pojemnościach 1,3l(55KM), 1,6l(77KM) i 2,0(98KM) lub z silnikami V6 o pojemnościach 2,0l(90KM) i 2,3(108KM). Ten model wyglądał identycznie jak angielski Ford Cortina.

W roku 1978 wprowadzone zostały niewielkie poprawki w wyglądzie, co pozwoliło silnikowi stać się bardziej ekonomicznym i mocniejszym.
W roku 1982 model Taunus został (niestety) zastąpiony przez Forda Sierrę.