Pierwszy model Forda z nazwą "Taunus". 1,2 litrowy silnik z 34 KM. Do 1941 roku wyprodukowany nieznaczną ilość sztuk.

Ponowne przyjęcie produkcji Taunusa. Z powodu jego formy karoserii  model ten był tradycyjnie zwany "Garbaty-Taunus". Do zakończenie modelu w roku 1951 był produkowany w różnych wersjach, także jako kabriolet i kombi, w sumie wyprodukowano 62 828 sztuk.

Styczeń: Pierwszy Ford nowej konstrukcji okresu powojennego, Taunus 12 M (M - Meisterstuck - majstersztyk). 1,2 litrowy silnik z 38 KM. Z małymi zmianami wyprodukowano do roku 1958 łącznie 215 265 sztuk.

Obok Taunusa 12M pojawia się Taunus 15 M z silnikiem o mocy 55 KM i pojemności 1,5 litra. Do roku 1958 wyprodukowano 134 127 sztuk.

Kontynuacja programu - "Taunus 17 M" z silnikiem o pojemności 1,7 litra i mocy 60 KM. Wewnątrz firmy oznaczony jako "Model P2", wśród kierowców ze względu na jego wygięty lekko zarys w odróżnieniu od następnych modeli znany jako "17 M Barok". Do roku 1960 wyprodukowano 239 978 sztuk

"Taunus 12 M" z nową przednią sylwetką , teraz także z silnikiem o pojemności 1,5 litra i mocy 55 KM. "15 M" nie miał żadnych własnych następców. Tego "12 M" produkowano do roku 1962 - łącznie 215 471 sztuk.

Nowy "Taunus 17 M" (Model P3) z gładką płaską karoserią. Do sierpnia 1964 zbudowano wersje modelu o mocy od 55 do 75 KM. Wyprodukowano łącznie 669 731 sztuk

Wrzesień: Nowy "Taunus 12 M" (Model P 4) z przednim napędem i 4-ro cylindrowym silnikiem w układzie V o pojemności 1,2 litra i mocy 40 KM. Dwudrzwiowa limuzyna.
Grudzień: "Taunus 12 M/TS" z silnikiem o pojemności 1,5 litra przy mocy 55 KM (później w 1964 o mocy 65KM).

Marzec: Dwudrzwiowe kombi "Taunus 12 M".
Sierpień: "Taunus 12 M" także jako czterodrzwiowy, również z silnikiem o pojemności 1,5 litra i mocy 50 KM. "Taunus 12M/TS coupe" z silnikiem o pojemności 1,5 litra i mocy 55 KM.

Nowa seria "Taunusa 17 M" i "Taunus 20 M" (Model P 5) z silnikiem w układzie V. 17 M miał silnik V-4 o pojemności 1,5 litra i mocy 60 KM lub 1,7 litra z mocą 70 KM, zaś 20 M miał silnik V-6 o pojemności 2,0 litra z 85 lub 90 KM.
Wrzesień: 12 M otrzymał tarczowe hamulce z przodu i odmienione zawieszenie kół przednich. Silnik TS o pojemności 1,5 litra posiadał moce od 55 do 65 KM.

Nowe  modele serii "Taunus 12 M" i "Taunus 15M" (model P6) z rozmaitymi silnikami V-4 począwszy od 50-cio konnego, a skończywszy na 75-cio konnym (15 M/RS).
Produkcja modeli tej serii, które od sierpnia 1967 nie nazywały się "Taunus"- lecz tylko "12M / 15M", zakończyła się w sierpniu 1970 roku.

Sierpień: Nowa seria "Ford 17M / 20 M" (model P7) bez oznaczenia "Taunus". Seria ta, która poszerzona była przez model "Ford 26 M" (1969), została w roku 1972 zastąpiona przez następne modele "Ford Consul" i "Ford Granada".

Wrzesień: Jako następca dla "12 M / 15 M" pojawiła się nowa seria "Ford Taunus". Zamiast napędu przedniego znów konwencjonalny napęd tylni. Zamiast silnika V-4 teraz czterocylindrowy silnik szeregowy z górno położonym wałkiem rozrządu i napędem paska klinowego zębatego . Silniki 1,3 litra z 55 KM i 1,6 litra z 72 KM. Dla Taunusa GT i GXL także silnik V-6 o pojemności 2,0 litra i 90 KM. Niskie nadwozie, długa maska, krótki tył; Oś przednia z podwójnym wahaczem poprzecznym zamiast amortyzatorów teleskopowych; tylna oś sztywna na sprężynach śrubowych zamiast na sprężynach płytkowych.; 

przekładnia kierownicza zębatkowa, dwuzakresowy (niezależny) układ hamulcowy. Wersje modeli Standard, L, XL, GT i GXL jako limuzyny, coupe lub turnier.

Maj: Detaliczne polepszenia w dopasowaniu resorów i tłumienia, opracowany na nowo silnik, zastosowano więcej materiałów tłumiących dźwięk, wbudowanie blachy dystansowe w bocznych oknach dla zmniejszenia szumu wiatru.
Listopad: 2,3 litrowy silnik V-6 z 108 KM z "20 M" do "Taunusa GT i GXL"

W ciągu roku detaliczne polepszenia w zawieszeniu tylnej osi (styczeń), felg (luty) i gaźnika silnika V-6 (marzec).

Wrzesień: Jako "konserwacja modelu" ukształtowano przejrzystą deskę rozdzielczą, lepszą wentylację wnętrza, włącznik świateł i wycieraczek umieszczono po prawej stronie kierownicy, rozwój wersji GT, XL seryjnie z obrotomierzem, zastosowano trzypunktowe przednie pasy bezpieczeństwa, prostokątne reflektory (w XL i GXL z halogenowymi żarówkami H4), nowe strojenie podwozia ze stabilizatorem. W XL nowy 1,3 litrowy silnik o mocy 59 KM dla benzyny Super (Superbenzin)..

Kwiecień: XL znowu z silnikiem o mocy 55KM dla benzyny Normal (Normalbenzin). Dla turniera także wyposażenie L i XL z silnikiem V-6 o pojemności 2,0 litrów i mocy 90 KM.
Wrzesień: Turnier na życzenie z wycieraczką i spryskiwaczem tylnej szyby.
Październik: Obok silnika 1,6 l. o mocy 72 KM pojawił się w ofercie także silnik o mocy 68 KM dla benzyny Normal (Normalbenzin). Dla turniera możliwe także wyposażenie GXL.

Styczeń: Istotne polepszenie wyposażenia przez Stahlgurtelreifen, ogrzewanie tylnej szyby i mocniejszy 35-cio amperowa prądnica.
Maj: Zmieniony gaźnik i rozdzielacz zapłonu dla zaostrzonych od października 1975 przepisów dot. wydzielania spalin.
Czerwiec: Milionowy "Ford Taunus" opuszcza taśmę.

Styczeń: "Taunus" mocno przerobiony. Nowy Taunus jest o 25 mm wyższy ponieważ kąt nachylenia wału kardana został zmniejszony w celu uniknięcia szumów. Przednia część jest gładka i ma przedni spoiler (Bugspoiler) który zmniejsza siłę na przednią oś. Maska obniżona z przodu o 73mm. na korzyść, tylnia szyba powiększona o około 30%. Seryjnie montowane pasy bezpieczeństwa. W zależności od wyposażenia wyróżniano Taunusy, L, GL, Ghia i S. Do wyboru w sumie możliwych jest 6 rodzajów silników od mocy od 55 do 108 KM. Nowy Taunus "nosi" po raz pierwszy od 1937 r. znowu jako znak marki stary niebieski owal z odręcznym charakterem czcionki z napisem Ford.

 

Częśc sześciocylindrowych modeli zostaje wyposażonych w serwokierowanie. Ulepszono wiele detali, np: układ wydechowy przy dźwignie zmiany biegów, polepszenie ochrony podwozia

Dla pojazdów dopuszczonych do ruchy po 2 marca 1978 obowiązuje nowy plan przeglądów. Przedział podwaja się z 10000km na 20000km.