Strona uzywa plikow cookies. Wylaczenia plików cookies nalezy dokonac w przegladarce internetowej. Informacja o tzw. cookies

Witryna założycieli klubu Taunus PL

USA

Oferta Forda w Ameryce Północnej była zazwyczaj postrzegana jako przypadkowa, sporadyczna i krótkotrwała mieszanina propozycji. Choć może być w tej opinii ziarnko prawdy, jest też inna strona medalu. Z wyjątkiem lat 1981-1984, w kraju dostępny był przynajmniej jeden pasażerski model zagranicznego Forda nieprzerwanie od roku 1948. Wynik nie do pogardzenia.
Podczas gdy luksusowe samochody takie jak Roll-royce'y czy Mercedesy były dostępne przed drugą wojną światową, Ford jest prawdopodobnie najdłużej działającym producentem będącym bezpośrednim importerem zagranicznych samochodów. To dłużej niż Volkswagen oraz dużo starszy konkurent Forda w późnych latach 40. - BMC. Jeśli chodzi o General Motors to nawet jeśli dodać wszystkie modele Vauxhalls importowane do Kanady we wczesnych latach 50., jego wynik nie może się równać z rezultatem Forda. Prawdę powiedziawszy ostatnio importowany model, Aspire, przywożony był z Korei a od zniknięcia modelu Merkur w 1990 jest mało prawdopodobne aby jakiekolwiek europejskie, nie mówiące o angielskich, modele Forda pojawiły się na amerykańskich drogach.
Mimo tego, 50 lat nieprzerwanego importu jest znaczącym osiągnięciem. Ford rozpoczął sprzedaż przedwojennych modeli w stylu Anglii, Perfectów i lekkich furgonetek Thames w 1948. Motywacja do importu miała źródło w zasadach polityki proeksportowej rządu brytyjskiego. Bez względu na to czy na rynku amerykańskim było miejsce dla takich małych samochodów, Ford został najlepiej sprzedającą się importowaną marką w 1950. W latach 50. Import wzrastał obejmując Consule, Zephyry, Zodiacki, Escorty ( wersja kombi) oraz furgonetki Thames800 ( z przednim napędem). W latach 60. Ford oferował Anglię 105E, Consula 315 i Consula Capri a w końcu i Cortinę. Import Fordów został przerwany po roku 1970. Wg danych z książki Jamesa M. Flamminga "Tha Standard Catalog of Imported Cars:1946-1990" średnia sprzedaż angielskich Fordów w USA wynosiła 236 322 (niższe wartości w latach 1953, 1955, 1962 i 1963 nie są dostępne i był prawdopodobnie bardzo niskie). Rokiem o najniższej sprzedaży, dla którego uzyskano dane jest 1950- 1859 sztuk. Najlepsze lata to 1950 ze sprzedażą 42413 sztuk, następnie 1958 (33472), 1960 (23602) i 1968 (22983).
Większość tego importowego szaleństwa lat 1958-1960 stanowił model Anglia 100E. Ciekawym byłoby zbadanie ile angielskich Fordów sprzedano w Kanadzie. Zważywszy na popularność jaką cieszyły się wśród angielskich emigrantów, stanowiłyby znaczącą część rynku. Dodatkowe trzy lata na kanadyjskim rynku zapewniła Fordom specjalna wersja Cortiny MkIII sprzedawanej przez dealerów Mercurego do 1973. Nacisk na eksport angielskich Fordów spowodował pojawienie się ich w Meksyku w 1948 i przetrwanie na tamtejszym rynku do wczesnych lat 60., kiedy przestały być one dopuszczane do tego rynku.
Jeśli chodzi o modele niemieckie, Ford sprzedał 8197 Taunusów w latach 1958-1959 ( danych za 1960 brak). Taunus P-2 17M był dostępny u dealerów Lincolna-Mercurego od połowy 1958 do końca 1960. Mniejszy 12M (znany też jako 15M) został wprowadzony do Kanady w 1959 a w USA 1960. Do końca 1960 Fordy niemieckie zniknęły z rynku amerykańskiego i kanadyjskiego. Jakkolwiek Taunus 17M P-3 miał znaczący udział w Fordach na rynku meksykańskim do roku 1963 (a nawet był tam montowany). Począwszy od roku 1970 dealerzy Lincolna-Mercurego wprowadzali Capri na rynki amerykański i kanadyjski.
Ze sprzedażą 464 729 sztuk Capri (1970-1978) było najlepiej sprzedawanym europejskim samochodem po tamtej stronie Atlantyku. Podobnie popularny był krótko żyjący na tamtym rynku (1978-1980) model Fiesta ze sprzedażą 263 398 sztuk. Fiesta została wycofana z rynku amerykańskiego na korzyść Escorta z przednim napędem, co doprowadziło do krótkiej przerwy w imporcie Europejskich Fordów.
Plakietka Merkur pojawiła się w 1985 roku jako "wojownik" BMW dla dealerów Lincolna-Mercurego. Niestety przyniosło to wyników takich jak w przypadku wcześniejszych modeli. Pomiędzy 1985 a 1990 sprzedano zaledwie 64 238 modelu Merkur. Merkur był wprowadzany w 2 wersjach. Sierra oparta na XR4ti oraz duży sedan Scorpio. Sprzedaż Scorpio wyniosła w latach 1987-1990 zaledwie 21860 sztuk. Wartości sprzedaży na rynku kanadyjskim za ten okres nie są znane.
Całkowita wartość sprzedaży na tamtejszym wyniosła nieco ponad 1 036 884 sztuk, tyle europejskich Fordów sprzedano w Stanach Zjednoczonych w ciągu 38 lat. Jest to z grubsza licząc równowartość sprzedaży volkswagena z dwu lat w późnych latach 60.
Tekst pochodzi z witryny: IFHP - NAEFR Home Page
Tłumaczenie (wyłącznie dla TaunusPL): E.Zborowska

Strona poświęcona samochodom Ford Taunus